آه پدر ، پدر بیچاره ، مادر تو را در گنجه آویزان کرده و من دلم سخت گرفته است*

 

این روزها خبرهای ناگوار حکایت میکنن که این قفل های زنگ زده کلیدی می خواد نه از این جنس . از کلید گم شده نجات کتابخانه بزرگ و پیر شهر گرفته تا کلید حفظ سرمایه های انسانی . شنیدم که آقای عطایی از دانشگاه فرهنگ رفته ، چرا ئیش رو نمی دونم . اما می دونم عطایی سخت تر از اونه که ساده رسالتش رو رها کنه . مردی که سالها فارغ از همه حملات و فشارها برای راه اندازی رشته های هنری در دانشگاههای استان کفش های آهنین به پا کرده بود ، امروز فرزند نوپاش رو ازش گرفتن و این چقدر برای یک مرد سخته که ناپدری ها فرزند رو پرورش بدن . به امید اونکه استاد برگردن و فرزند دردامان پدر رشد کنه .    

 در همین رابطه +

* نام نمایشی از آرتور کوپیت  

- تصویر مربوط به تقدیر از  بازیگری استاد عطایی سی و نه سال پیش در خانه فرهنگ