موفق ترین ، فرهنگ ساز ترین و افتخار آفرین ترین هنر استان ، کم اهمیت ترین حوزه برای مدیران فرهنگی استان

... برای برگزاری این " اردیبهشت تئاتر " از همه هنرمندان استان نظر خواهی شد و مدیریت اجرایی آن نیز شفاها به اینجانب سرنی زاده واگذار گردید و فورا من با حجمی از تماسهای محبت آمیز و دلگرم کننده هنرمندان تئاتر استان مواجه شدم که آمادگی خود را برای همکاری در برگزاری هر چه شایسته تر آن اعلام کردند . ما نیز با نظر سنجی از تعدادی از هنرمندان استان و به پشتوانه همت دوستان تئاتری از سراسر استان ، طرحی را برای نحوه برگزاری این رویداد مهیا کردیم که به اعتراف هنرمندان و مدیران اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان هم متفاوت از سال گذشته بود و هم نتایج مثبت تری را به بار می آورد . کار را بسیار زود آغاز کردیم و طی چندین جلسه مذاکره با مدیر کل محترم فرهنگ و معاونین ایشان حمایت شفاهی عجیبی از این طرح صورت گرفت که موجب شگفتی من شد اما متاسفانه امروز که بیش از بیست روز از اولین جلسه هماهنگی با مدیران آن اداره می گذرد ، بخش اعظمی از تعهدات اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی محقق نشده است ، با سهل انگاری در آن حوزه مدیریتی ، زمان اجرای پروژه دچار تغییر ناگهانی گردید ، هنوز حتی ریالی در وجه انجمن هنرهای نمایشی برای تهیه هدایا ، ساخت کلیپ و خرید تجهیزات مورد نیاز پرداخت نشده است ، بخش اعظمی از برنامه های پیش بینی شده حذف گردیده و حتی نماینده مرکز هنرهای نمایشی چند روز قبل از مراسم وارد استان شد و به تهران بازگشت ، نشست های هم اندیشی با مدیران هماهنگ نشده است و متاسفانه هم اکنون که در روز قبل از مراسم هستیم ، با حذف ایده ها و برنامه های هنرمندان استان مراسم دوباره شکلی چون هر ساله پیدا خواهد کرد. اینها همه در حالی است که هنرمندان تئاتر ما در روزهای اخیر با عشق ، کار و تمرین نموده اند و نمایش خیابانی ، نمایشنامه خوانی ، اجرای موسیقی و ویدئوهایی را برای این مراسم آماده کرده اند .آقای کریمی رئیس انجمن می گوید که ما هر طور شده باید این مراسم را برگزار کنیم و در مراسم اعتراض خود را به مدیریت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی اعلام خواهم کرد اما من اعتقاد ندارم که ما به هر قیمتی باید این برنامه را برگزار کنیم . هدف ما در روزهای ابتدای برنامه ریزی این برنامه ارتقاء شان و جایگاه فراموش شده هنرمندان تئاتر استان بود، هدف ما فراهم کردن امکانی برای دیده شدن همه خاک صحنه خوردگان هنر تئاتر استان بود آنهم از طریق برگزاری برنامه های متعدد و متنوع اما این هدف با مراسم فردا محقق نخواهد شد. هنرمندان تئاتر استان داوطلبانه و با همت والا و خلوص نیت خود برای برگزاری برنامه ای که طبق قانون وظیفه اجرای آن بر عهده اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان است ، آستین ها را بالا زدند ، اما متاسفانه تحمل این ایثار ، تلاش و همکاری برای اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی بس سخت است . اداره ای که در آن هیچکس در جای خود نیست ، اداره ای که تصمیمات  فنی و فرهنگی و هنری را معاون اداری مالی آن اتخاذ می کند و سایر معاونین فنی را به حاشیه می راند ، اداره ای که معیار همکاری برای آن تمجید و تعریف از مدیران است نه خالصانه پای کار بودن و منتقد بودن ، اداره ای که در پاسخ به خواست اینجانب برای برگزاری یک جلسه عمومی میان هنرمندان تئاتر استان با مدیر کل فرهنگ، پیشنهاد جلسه خصوصی می دهند و ترس تمام وجود برخی مدیران آنرا گرفته که در هر دیدار و نشستی می خواهند ادعای پاکی کنند تا بلکه ذره ای از اتهاماتی که متوجهشان است زدوده شود تا کجا می خواهد تئاتر و هنرمندان تئاتر استان را نادیده بگیرد ؟ این تئاتری که در سالهای اخیر خود را رها کرده و موفقیت های بسیاری را برای استان هرمزگان فراهم آورده باید بیشتر دیده شود .

فردا قرار است جشنی باشد که ما در آن با دیدار یکدیگر انرژی مضاعفی برای آغاز سال کاری خود بیابیم ، فردا روز ماست و مراسم فردا با وجود تمام تلاش هنرمندان استان متاسفانه در شمایلی چون مراسمات پیشین و همچون رفع تکلیفی اداری برگزار خواهد شد.

اما فردا برای ما روزیست که به زعم "برت بیلی "می خواهیم برخی فضاها را در قلب ها و ذهن ها پاک کنیم، سال کاری  را آغاز کنیم  که قرار است در آن مردم را اطراف خود جمع کنیم، به آنها الهام بخشیم، آنها را مجذوب و آگاه سازیم و دنیایی از امید و همکاری با آغوش باز را ایجاد کنیم. فردا روز ماست و امیدوارم معجزه ای اتفاق بیافتد و روز خوب و امید وار کننده ای را در کنار دوستان هنرمند سپری کنیم 

آیا برگزاری جلسه با نماینده وزارت فرهنگ ، باحضور حداکثری هنرمندان ، در جهت تامین منافع فرهنگ و هنر استان نبود؟

روز چهارشنبه مصادف با روز ملی خلیج فارس جلسه ای میان آقای احمدی مدیر کل امور استانها وزارت فرهنگ و اهالی فرهنگ و هنر استان  در محل مهمانسرای شرکت فولاد برگزار می شه . این جلسه به شکلی بسیار مخفیانه و مرموز و با حضور تعداد معدودی از اهالی فرهنگ و هنر در محل مهمانسرای شرکت فولاد برگزار شده ، جلسه ای که می تونست بصورت عمومی و علنی در یکی از سالنهای آمفی تئاتر و با حضور جمع کثیری از هنرمندان و اهالی فرهنگ باشه  متاسفانه تحت نظارت و مدیریت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و بدون حضور بسیاری از هنرمندان برجسته استان برگزار میشه تا اهداف مورد نظر مدیران این اداره رو محقق کنه . چرا نباید هنرمندان، اساتید و پیشکسوتان بیشتری به این جلسه دعوت می شدن ؟ بر اساس چه معیاری شرکت کنندگان در این جلسه انتخاب شدند؟ چرا از هنرمندان شهرستانها که در سال گذشته افتخاراتی رو در سطوح ملی و بین المللی آفریدن دعوت بعمل نیومده ؟  آیا هنرمندان شهرستانها حق کمتری برای انتقال دغدغه ها و نیازهای فرهنگی شون داشتند ؟ آیا برگزاری جلسه بصورت عمومی و باحضور حداکثری هنرمندان ، در جهت تامین منافع هنر استان  نبود؟ چرا مشاور محترم هنری استاندار که خودشون دراین جلسه حضور داشتن هیچ مخالفت رسمی با نحوه برگزاری این جلسه نکردن و اتفاقا با این برنامه همراهی کردن ؟ حضور هنرمندان منتقد و سایر هنرمندان منافع چه کسانی رو به خطر می انداخت ؟  چرا به برخی از دعوت شدگان قبل از جلسه وعده حل مشکلات شخصی و پیگیری بودجه برای پروژه هاشون رو دادن ؟ چرا برخی از هنرمندان شاخص ما رو با خودشون همراه میکنن و به بازی میگیرن تا وجهه اونها تخریب بشه ؟ چرا دولتی که داعیه شفاف سازی و واگذاری امور رو داره  میراث نامیمون رفتارهای کاملا امنیتی دولت قبل رو رها نمیکنه ؟ چرا دولتی که داعیه حفظ شان و حقوق شهروندانش رو داره ، حق هنرمندان دلسوز و زحمتکش ما رو در قالب امتیاز بهشون می ده تا ازشون بهره برداری کنه ؟ همه اینها سوالاتیه که اقدام ناشیانه و ناسنجیده اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی برای برگزاری چنین جلسه ای و با حذف برخی از هنرمندان  خلاق ، اساتید و پیشکسوتان و تلاش برای حفظ سیستم موجود جوابی برای اون باقی نمیذاره .

بهاریه

سال 1392 برای من و دوستانم در تئاتر و حرکت کارگاه سالی پرکار ونسبتا موفق بود ، تهیه دو تئاترعروسکی با بیست اجرا و تهیه دو تاتر صحنه ای بزرگسال با بیست و یک اجرا در بندرعباس ، انجام هماهنگی برای اجرای آثار گروه در کشورهای رومانی ، فرانسه ، انگلستان و آلمان در سال آینده ، ارائه یک سخنرانی در یک کنفرانس بین المللی و پذیرش چهار مقاله دیگه مبتنی بر پژوهش ها و مباحث مطرح شده در گروه برای ارائه در دو رویداد بزرگ علمی و هنری و جذب تعدادی از تحصیلکرده ها و علاقمندان تئاتر برای همکاری و فعالیت در گروه بخشی از پروژه های این سال بود. اما روزهای پایانی سال ،این روزها سخت کار میکنیم، جلسات گروهی وانفرادی با اعضاء گروه برای برنامه های سال آینده، برنامه ریزی و پیگیری برای اجراهای داخلی و خارجی. برای سال آینده سه برنامه بین المللی داریم و دو اجرای داخل استان، سه پروژه مشترک رو هم با همکاری گروههای دیگه داریم شروع میکنیم. علاوه براینها ، پروژه های فردی دوستان هم هست از برنامه های جمشیدی و کشاورز و بشکال برای نمایشگاه تا برنامه خودم برای پژوهش و شرکت در کنفرانس های ملی و بین المللی. تعداد برنامه ها زیاد شده نه به این دلیل که امیدمون نسبت به قبلا بیشتر شده یا اینکه معتقد به تغییرات و بهبود عمیقی درشرایط بیرونی باشیم که بیشتر به خاطر مسئولیتیه که بهش باور داریم .

اما در آستانه بهار هستیم . لحظه ای توقف ، اینکه هیچکدوم از این موفقیت ها و برنامه ها در حوزه تولید اثر، نباید ما رو از جهان واقعی که به شکلی سیال در اطرافمون در جریانه غافل کنه . ما در لحظه ای از زمان قرار داریم که باید بیشتر از گذشته به مسئولیت خودمون به عنوان یک شهروند عمل کنیم ، ما چه بخواهیم و چه نخواهیم در شبکه ای از متغیر های اجتماعی ، فرهنگی ، زیست محیطی، مذهبی ، سیاسی و اقتصادی پیچیده شدیم . پس ناچاریم به همه اینها فکر کنیم ، ما در لحظه ای از زمان ایستادیم که اندیشیدن به آینده و نسل های آتی بیش از هر زمان دیگه ای ضروری به نظر می رسه . محیط زیست اطراف ما در حال نابودیه ، دریا هر روز از فاضلابهای شهری و صنعتی و پسماندهای کشتی ها آلوده تر و آلوده تر می شه ، آبزیان دریایی که فکر می کردیم سالم ترین ماده غذایی اطراف ما هستن دارن به آلوده ترین غذای مردم تبدیل می شن. غرب شهر بندرعباس درگیر شدیدترین آلودگی های زیست محیطی در هوا ، آب و خاکش شده . نمادهای فرهنگی و تاریخی شهر یکی پس از دیگری جاشون رو به سازه های بی هویت جدید دادن ، شهرسازی به غیر استاندارد ترین شکل ممکن و بدون توجه به ملاحظات فرهنگی در بندرعباس در حال پیشرفته . روابط انسانی و خانوادگی بدلیل پیشرفت های تکنولوژیک و گستردگی ارتباطات دچار چالش های جدیدی شده که زمینه های فرهنگی و مذهبی در تحلیل اونها عاجز موندن . استرس ، بیماریهای قلبی و عروقی ، عدم توجه به سلامت جسمی و روانی ، مصرف دخانیات و... بحران های حوزه سلامت و بهداشت رو ایجاد کرده. اخلاقیات در بسیاری از حوزه ها از جمله  سیاست و اقتصاد و مدیریت داره به فراموشی سپرده می شه اینها و خیلی از بحرانهای دیگه که بسیاری شون دردهای مشترک ما و سایر مردم جهانه به همه ما هشدار میده که باید به  صورتی جدی تر به تعریف و نقد این وضعیت جدید بپردازیم ، اما این مسائل برای ما چه درجه ای از اهمیت رو دارن و  چرا در آثار  هنری تولید شده جای خالیشون احساس می شه ، بی شک هنر این امکان رو به بهترین نحو می تونه فراهم کنه که موقعیت انسان امروز رو به تصویر بکشه ، یا به چالش بکشه تا شاید بصورت نسبی به سبکی از زندگی برسیم که کمترین آسیب رو داشته باشه ،  اما من فکر میکنم در فرآیند توجه عمیق به وضعیت انسان کنونی، زبانی که برای تولید اثر استفاده میکنیم بسیار اهمیت داره ، به گمان من بایستی به زبانی همه فهم تر و ساده تر متوسل بشیم ، البته شاید راههای دیگه ای هم بشه پیشنهاد کرد اما من احساس میکنم نیاز به گفتمانی برای تغییر در کم و کیف زبان و فرم ارائه آثار هنری داریم ، با هدف جلب توجه تعداد بیشتری از مردم به بحران های پیش رو ، یه پیشنهاد برای آغاز سال هنری .