سهمار

مجید سرنی زاده

سهمار

مجید سرنی زاده

آقایان تئاتر شهر بندرعباس چه شد ؟

 

این روزها اخبار رو که پیگیری میکنیم از افتتاح پروژه های تئاتر شهر در اکثر استانهای کشور باخبر می شیم. پروژه های تئاتر شهر در مراکز استانها بر اساس تفاهم نامه ای بین ادارات فرهنگ و ارشاد و انجمن هنرهای نمایشی هر استان شکل می گیره و معاونت امور هنری وزارت فرهنگ هم متعهد می شه مبلغ یکصد میلیون تومان رو برای تکمیل پروژه کمک کنه . متاسفانه با وجود گذشت بیش از شش ماه از تاریخ ابلاغ این طرح ما در شهر بندرعباس نه از اداره فرهنگ چیزی شنیدیم و نه از انجمن هنرهای نمایشی . می ترسم باز ما از استانهای دیگه جا بمونیم و دیر بجنبیم ... 

 + + + +

  

World Dance Day 2013

از سال ۱۹۸۲ روز ۲۹ آوریل مطابق ۹ اردیبهشت به عنوان روز جهانی بزرگداشت رقص پیامی از سوی یکی از هنرمندان برجسته این شاخه هنری برای مردم سراسر جهان ارسال می شه. پیام امسال رو کوریوگرافت تایوانی لین هوای مین نوشته که ترجمه فارسی اون در زیر میاد...   

 

 

 

این سخن در مقدمه بزرگ  " کتاب ترانه ها " که مجموعه ای است از اشعار چینی قرن دهم تا هفتم قبل از میلاد آمده است :

"احساسات به جنبش در می آیند و در کلمات شکل می بندند.

 اگر کلمات  کفایت نمیکنند به نشانه سخن می گوئیم .

 اگر نشانه کفایت نمیکند به آواز می خوانیمشان .

 اگر آواز کفایت نمیکند پس ناخود آگاه

 دستانمان میرقصندشان و پاهایمان به آهستگی ضربه می زنند. "


 رقص بیانی است قدرتمند.

  با زمین و آسمان  سخن می گوید.

 از شادی ها، ترس ها و آرزوهایمان سخن می گوید.

 رقص در حالی که حالت ذهن یک فرد را و خلق و خو و شخصیت مردم را نشان می دهد از امری نامرئی نیز صحبت می کند  .

همچون بسیاری از فرهنگ ها در جهان، مردم بومی تایوان در دایره می رقصند .

 پیشینیان معتقدند که شرور در بیرون دایره نگه داشته می شوند  .

 گرما و حس جمعی یکدیگر را با  گرفتن دست یکدیگر به اشتراک می گذارند.

 رقص مردم را به همدیگر نزدیک میکند .


 رقص در همان نقطه ی غیاب رخ می دهد .

 حرکتها به محض اتفاق افتادن غیب می شوند  .

 رقص فقط در آن لحظه فانی وجود دارد.

 این نکته مهمی است. استعاره ای است از خود زندگی.


 در عصر دیجیتال، که تصاویر میلیون ها شکل از حرکتها را ثبت می کنند
تصاویری که جذاب هستند.

 اما هرگز نمی توانند جایگزین رقص شوند چرا که تصاویر بی جان هستند . رقص ستایشی است از زندگی.


 بیائیم، تلویزیون خود را خاموش کنیم، کامپیوتر خود را نیز، و برقصیم.

 خودتان را ابراز کنید با ابزار ایزدی ومقدس تان که همان بدنمان است.

بیائیم برقصیم و در امواجی از احساسات به مردم بپیوندیم.

 بیائیم این لحظه گرانبها و فانی را از دست ندهیم .

 بیائیم زندگی را جشن بگیریم با رقص.


این متن توسط مجید سرنی زاده و نوید گرگین ترجمه شده است .

ارزیابی شما از تئاتر هرمزگان در سال 1391

ارزیابی شما از تئاتر هرمزگان درسال 1391 چیست ؟چه اجراهایی از کیفیت بهتری برخوردار بودند؟ ارتقاء تئاتر شهرستانها را چگونه ارزیابی می کنید ؟ کدام گروه ها به سمت حرفه ای شدن گامهایی اساسی برداشته اند ؟ سهم عواملی از جمله لباس ، گریم ، صحنه ، موسیقی ، ... چقدر در تئاتر ها افزایش داشته ؟ تا چه اندازه اخلاق حرفه ای را رعایت کردیم؟رویدادهای تئاتری سال گذشته چه درس هایی برای ما داشت ؟ آیا تنوع تولیدات تئاتری برای انواع سلایق بیشتر شده یا کمتر ؟ نقد تئاتر و گفتگوی رسانه ای درباره آن ارتقا داشته ؟ گروه ها چقدر به برنامه های تئاتری غیر از اجرای نمایش اهمیت داده اند ؟ سطح ارتباطات بین هنرمندان گروههای مختلف عمیق تر شده یا ..؟ و سوالات دیگری که می توانیم به آنها بپردازیم

منتظر  دیدگاههای شما هستم ...